“Reklamcılık meteorolojiye benzer! Örneğin birkaç bulutun, güneşin önüne geçtiğinde gökyüzünü hafifçe karartması gibi, reklamcılıkta da birkaç işin kaybı; o ajansın ufuklarını değilse bile gönlünü, umutlarını karartır.” (2 Şubat 1980, Bir Reklamcı Aranıyor) Müşteri kaybı, her reklam ajansının mutlaka yaşadığı bir deneyim. İşin doğasında olan bu sirkülasyon için Süheyl Gürbaşkan böyle bir tarifte bulunuyor ve sonra…
Tecrübeli reklamcı Süheyl Gürbaşkan 24 Ocak 1980 tarihinde kaleme aldığı mektubunda (Bir Reklamcı Aranıyor), o güne değin edindiği deneyim ve birikimlerin yanı sıra yurt dışında yaptığı gözlem ve araştırmaların, yaptığı okumaların ışığında bir süzgeçten geçiriyor ve bugün de girişimci reklamcılar için ufuk açıcı nitelikte olan belli başlı prensipleri maddeler halinde belirtiyor. Süheyl Gürbaşkan’ın kaleminden, reklam…
İlk ve en önemli prensip şudur, bence: Her işte olduğundan ve gerektiğinden daha çok, reklamcılık mesleğiyle ilgili ne görürseniz, ne işitirseniz onları izlemek ve araştırmak; bulmak, okumak ve öğrenmek. Okumak, öğrenmenin en kestirme yoludur. Biz aslında, şanslı bir milletin çocuklarıyız. Gazetecilik mi, bankacılık mı, süpermarketçilik mi, ne dersen de, aklına ne gelirse gelsin, her işi…
Bu anlattıklarımla, bir reklam ajansı yönetmeninde bulunması gerekli, bir diğer özelliği saptıyorum: Beraber çalıştığın arkadaşlar tarafından, ajans içinde “reklamı en iyi bilen” olmak, sayılmak. Ve bu izlenimi, bu değer hükmünü devamlı korumak, sürdürmek. Bazı iş konuları vardır ki, patronluk, yöneticilik orada, sadece para babalığıdır; daha çok sermayeye dayanır. Sermaye sahibi ya da sahipleri, oturur karar…
Bir reklam ajansı yönetmeninde şu vasıflar aranır: Son sözü söyleyebilmek; son darbeyi vurabilmek. Arkadaşları tarafından lider, önder olarak kabul edilmek. Bir reklam ajansı, bir boğa güreşi arenasına benzetilebilir. Reklam ajansı yönetmeni, burada, bir toreadordur. Corrida’nın ilgi çekmesi için, picadorların boğayı zıpkınlaması, sendeletmesi; ama asıl ve en öldürücü, yıkıcı, devirici mızrak darbesini, en kritik anda hiç…
Bir reklam yönetmeni için, her şeyden, her yerden daha çok geçerli bir prensip de şudur; Olmayacak şeyi vaat etmemek; buna karşılık istenilen bir hizmet için, peşinen ve kesinlikle, “bu iş olmaz” dememek. Biz, Yakın Doğu ülkelerinin insanları, biraz çabuk ve kolay vaat ederiz. Sonunda da, çoğu kez vaadimizi tutmayız, tutamayız; mahcup oluruz. Batılı, çağdaş insan…
Bir reklam ajansı yönetiminde, deneyimlerime göre, en gerekli bir tutum da şudur: Herkesi iyi tanımak; gereği kadar herkesin özel yaşantısı ile ilgilenmek, dertlerini bilmek; onlara karşı bir baba, bir ağabey gibi davranmak ve daima şefkatli olmak. Gecenin gündüze, iş saatlerinin tatil günlerine çoğu kez karıştığı, çatıştığı bir reklam ajansında, çalışanların sıkıntıları, özel problemleri, birçok işyerlerine…
Bir reklam ajansını, yine her işyerinden farklı olarak, çok geniş yetki ve sorumlulukları olan, bunları ajansın yararına resen kullanmasını bilen kişiler başarıya ulaştırabilir. Bu nedenle ben, yönetimde ayrıca ve öteden beri şuna da dikkat ederim: Her arkadaşa, kendi işinin tüm yetki ve sorumluluğunu vermek; onların aldıkları kararı -bazen benim kararıma ters düşse bile- hiçbir zaman…
Bir reklam ajansı, bütün bunların dışında, her iş yeri gibi, aynı zamanda ticaret için, kâr etmek için çalışır. Her ne kadar benim için, “Sana her şey yakışıyor; ama ticaret yakışmıyor. Sen her şey olabilirsin; ama tüccar olamazsın” diyenler çıkmışsa da -sevgili ağabeyim, Türk Ticaret Bankası Genel Müdürü Behzat Tuncer’in kulakları çınlasın- bir reklam yönetmeni şunu da…
Bir reklam ajansı yöneticisinin, illa ki iyi bir müşteri avcısı olmasına; keza illa ki banka cüzdanı şişkin, kasası para dolu bulunmasına gerek yoktur. Bu becerilerine ya da olanaklarına güvenip, ajans kuran ve piyasaya atılan çoğu kişinin, sonraları hüsrana uğradığına rastlamışımdır. Bir reklam ajansı yöneticisinde bence, ne bileyim herkesten daha başka türde ayrıcalıklar, özellikler filan olmalıdır:…